BURY

Do niedawna myślałem że szaro-bury

to taki konstrukt słowny

wyrażający odrażającą nijakość

szarość wyjątkowo wredną

jak stopniała zimowa breja

która przemacza ci buty

a jednak Google wyprowadził mnie z błędu

bury to jest prawdziwy kolor

powstający z mieszanki szarości z brązem

eufemistycznie „jasny orzech”

brąz lamperii urzędowych korytarzy

chyba stąd wzięło się powiedzenie

że komuna była szaro-bura

bure wnętrza aparatu ludowego państwa

w środku

i szare elewacje wielorodzinnego budownictwa

na zewnątrz

‍

Ktoś powiedział że bloki były wtedy szare

ale życie kolorowe

a teraz bloki są kolorowe

lecz życie straciło swój koloryt

Może być coś na rzeczy

‍

Ludzie odnoszący największe sukcesy

często byli molestowani i bici w dzieciństwie

kompensacje i emocjonalne odreagowania

rządzą nie tylko życiem jednostek

ale i rozwojem całych społeczności jak widać

Będziesz chuchać na dziecko

pomalujesz mu blok

i drabinki przed blokiem na różowy pastel

i wyrośnie na ciotę

Rozszczelnisz wentyl bezpieczeństwa na oścież

i twórcza energia jak para wytraci ciśnienie

‍

Jak nie urok to sraczka

‍

Ludzie co raz częściej patrzą wstecz

mówią że za komuny było lepiej

nie wiem jaki kolor powstaje gdy na kolor bury

patrzy się przez różowe szkła wspomnień

które selektywnie odrzucają to co było bolesne

‍

Inni mówią że lepiej było za króla

a nawet i w średniowieczu

ckliwy naiwny sentymentalizm jest cechą ludzi słabych

tak samo jak naiwny egalitaryzm

(przepraszam)

‍

Postuluję by kolor bury stał się kolorem roku Pantona

w postpandemicznej rzeczywistości

w której obie wsteczne ideologie są na topie jak rzadko kiedy

‍

Artysta winien zająć postawę prometejską

lepiej już było człowieku

teraz szykuj się na przepoczwarzenie

zapomnij o życiu bez pośpiechu w poczekalni

ze sraczkowatą lamperią

jak motyl wylecimy w gwiazdy na serio

jeszcze w tym wieku